De titel zegt het al, maar ik heb tijdens mijn Burn-out veel hulp gehad van verschillende mensen en ben nog steeds in behandeling bij een psycholoog. Voordat ik een Burn-out kreeg liep ik al bij een psycholoog en daar ben ik nog steeds heel dankbaar voor. Op het moment dat ik in de ziektewet terecht kwam kon ik dus ook meteen om hulp vragen met het stukje Burn-out. Dit maakte voor mij de drempel een stuk kleiner en ik kan begrijpen wanneer je nog een paar maanden op de wachtlijst moet staan dit erg lastig kan zijn.
Mijn psycholoog heeft vooral naar me geluisterd en bevestiging gegeven. Het nadeel van een Burn-out is helaas dat niemand je echt kan helpen en vooral niet in de eerste fase. Meer dan rust en langzaam opbouwen kan je niet doen. Mijn psycholoog is er wel geweest om het mentaal te kunnen verwerken. Ik twijfelde heel erg aan of ik het wel goed deed en ik voelde me heel schuldig richting mijn werk, omgeving, vrienden etc. Om deze onzekerheden weg te nemen was mijn psycholoog er. Ook heb ik vorig jaar mindfullness therapie gehad en hier kon ik samen met haar op terugvallen. Naast mijn psycholoog zijn er nog veel meer mensen die mij hebben ondersteund tijdens deze periode.
In het begin heb ik uiteraard mijn huisarts bij het proces betrokken, vooral voor mijn lichamelijke klachten. Ik had last van benauwdheid, hartkloppingen, duizelingen, vermoeidheid etc. Mijn huisarts heeft wat onderzoeken gedaan om dingen uit te sluiten. Daarna heeft ze gevraagd wat voor hulp ik fijn zou vinden en dit was op dat moment vooral mijn psycholoog.
Toen het balletje ging rollen bij mijn werk dat ik langer dan 2 weken ziek zou blijven heb ik uitgebreid gesprekken gehad met mijn manager en de bedrijfsarts. Zij heeft mij het advies gegeven, naar aanleiding van het feit dat ik niet zo goed wist wat ik met mijn toekomst wilde, om een traject te volgen bij een loopbaancoach. Dit is een hele goede keuze geweest binnen mijn proces, dit werd vergoedt vanuit mijn werk. Het kostte me overigens heel veel moeite om naar de loopbaancoach te gaan en aan de opdrachten te voldoen, maar het is me gelukt en ik heb er tot nu toe heel veel aan gehad.
Het heeft mij vooral inzicht en hoop gegeven voor de toekomst. Een paar maanden geleden had ik globaal een beeld van dat wat ik wilde in de toekomst, maar door mijn loopbaancoach is dit veel concreter geworden en heb ik dit ook al een stukje vorm kunnen geven. Doordat ik nu een duidelijker beeld heb raak ik ook meer gemotiveerd en gaat mijn herstel tot nu toe prima.
De laatste mensen die een enorme steun zijn geweest zijn mijn familie, vrienden en mijn vriend. Zonder hen was ik nog lang niet zo ver op weg geweest als ik nu ben. Doordat ik alles bij ze kwijt kan, mijn grenzen aan mag geven en ik al mijn emoties mag tonen bij ze kan ik ook dingen verwerken en afsluiten. Ook rondom mijn diabetes steunen ze me altijd en begrijpen ook dat het voor mij een eeuwige struggle gaat zijn, maar houden altijd rekening met me en steunen me waar ze kunnen. Dat is in deze periode echt goud waard geweest. Ik ben heel dankbaar voor alle professionele hulp die ik heb gehad, maar zonder mijn fijne en veilige netwerk was het nooit gelukt om uit het diepe dal te komen en daar ben ik enorm dankbaar voor. Het maakt ook dat ik door blijf strijden om hieruit te komen en de Kim te worden die ik wil zijn en niet die anderen verwachten dat ik ben.
Mijn tip is echt om hulp te zoeken het liefst professioneel, want zij kunnen jou en je omgeving de handvatten geven die nodig zijn om bij jou situatie aan te kunnen sluiten. Hoe moeilijk het ook is en hoe graag je iedere afspraak weer wil afzeggen, blijf gaan, want het helpt je uiteindelijk naar je doel en dat is herstel!
☀️☀️☀️
Kim Stikkelbroeck 