Energiegevers en energievreters, iedereen heeft er vast wel eens van gehoord en over nagedacht. Ik had dit echter nog niet tot aan mijn Burn-out. Ik wist niet direct te benoemen wat mij specifiek energie gaf en wat mijn energie deed afnemen. Mijn psycholoog was de eerste die het aan me vroeg en mij aan het denken zette.
Toen ik een lijstje moest maken van energiegevers wist ik echter weinig op te schrijven. Als je midden in de eerste fase van een Burn-out zit is het moeilijk onderscheid maken vond ik. Alles kostte me energie, dus plaatste ik alles in het hokje energievreters. Na een tijd ben ik gaan vergelijken met de weken ervoor. Ik vergeleek bijvoorbeeld een ochtendwandeling met een ochtend op de bank liggen en toen kwam ik er wel achter dat wandelen mij energie gaf. Het maakte me moe, maar het gaf me ook weer net die boost om de dag door te komen. Wanneer ik in mijn bed bleef liggen of op de bank kwam ik hier meestal de rest van de dag niet meer vanaf en gaf dat mij zeker geen energie.
Naarmate mijn fysieke herstel vorderde kreeg ik weer steeds meer zin om dingen te ondernemen en kreeg ik ook weer een beetje het gevoel dat mijn energie toenam. Ik denk dat ik nu wel weet wat mij energie geeft en wat niet.
Wandelen is bijvoorbeeld iets dat mij enorm veel energie kan geven, maar dit is wel alleen op het moment dat ik ervoor kies om te wandelen en niet wanneer ik het moet van mezelf. Toen ik naar de huisarts was geweest in juni kreeg ik te horen dat ik de buitenlucht op moest blijven zoeken en moest blijven wandelen, want dat zou mijn herstel bevorderen. Mijn psycholoog voegde hier nog aan toe dat ik het beste zonder muziek in mijn oren een rondje kon gaan wandelen. Echter heb ik gemerkt dat dat voor mij helemaal niet werkte. Ik merkte dat als ik zonder muziek ging wandelen mijn gedachten alle kanten op gingen, niet echt rustig wandelen dus. Toen ik na 3 maanden eindelijk aan mezelf had toegegeven dat ik ook naar mezelf mocht luisteren en niet altijd het advies van anderen op hoefde te volgens ben ik met mijn oortjes in gaan wandelen. Dit was het moment dat ik kon zeggen dat wandelen voor mij een ontspannende activiteit was die mij energie geeft.
Wat mij ook veel energie geeft is sociaal contact, maar wel een select gezelschap. Als ik lekker in mijn vel zit en me 100% goed voel ben ik een enorm sociaal persoon. Ik praat met iedereen en heb geen moeite met nieuwe mensen, maar tijdens mijn Burn-out is dit wel even anders. In het begin kreeg ik letterlijk alleen maar energie van de aanwezigheid van mijn vriend, voor de rest was alles en iedereen te veel. In de loop van de tijd ben ik meer mensen weer bij me thuis gaan uitnodigen en ook naar wat feestjes geweest. Ik merkte langzaamaan dat de meeste van mijn vrienden mij energie gaven, maar dit was niet bij iedereen het geval. Ik ben er door deze periode dan ook achter gekomen wie mij energie geeft en wie energie vreet en dit vind ik een fijne bijkomstigheid. Het geeft mij in de toekomst weer de mogelijkheid om beter bij mezelf na te gaan of een persoon mij energie geeft of niet en zo kan ik mijn energiepeil op orde houden.
Er zijn ook heel veel dingen die mij zowel energie kosten als energie geven. Handbal is iets dat mij veel energie kost, maar ik krijg er vaak ook veel voor terug, waardoor ik meestal met een goed gevoel de zaal verlaat. Dit heeft uiteraard ook te maken met winst of verlies, maar ook met mijn lichamelijke gesteldheid. Wanneer het minder goed met mij gaat zal ik ook met een minder goed gevoel de zaal verlaten. Ook is het helaas een van de eerste dingen die ik moet laten vallen op het moment dat het minder gaat en daarin merk ik nog wel dat het meer een energievreter dan een energiegever is. De reden dat het een energievreter is is dat het op vaste tijden is. Ik moet op een vaste tijd ergens aanwezig zijn en moet daar mijn diabetes op aan hebben gepast en moet actief bezig kunnen zijn. Ook zijn de trainingen in de avond, waardoor ik al veel prikkels heb moeten verwerken overdag en in de avond dan liever minder prikkels opzoek. Deze factoren zorgen helaas soms nog voor te veel stress waardoor ik er afstand van moet doen, maar wanneer het me wel lukt en ik zodanig goed in mijn vel zit dat ik mee kan doen ben ik wel enorm trots en blij.
Werk kost mij momenteel ook veel energie, maar bijna iedere keer kom ik met een voldaan gevoel thuis. Dit heeft ook weer te maken met het sociale contact dat ik heb en mezelf nuttig voelen. Ik krijg weer het gevoel ergens bij te horen en dat is voor mij essentieel voor een geluksgevoel.
Het laatste dat mij onverwachts veel energie geeft is een rustig avondje op de bank. Ik heb ongeveer 10 jaar lang ieder weekend iets gedaan met vrienden. Ik vond het heel moeilijk om niks te doen in het weekend en was ook bang dat ik iets zou missen als ik er niet was. Nu waren we laatst met vrienden iets wezen drinken en ik merkte dat alles in mij zei dat ik liever op de bank zat thuis. Dit gevoel vond ik heel moeilijk, omdat ik eigenlijk niet thuis wilde zitten, maar ook liever geen mensen om mij heen had. Toen ik dit later besprak met mijn vriend was toch wel de belangrijkste conclusie dat ik graag een avondje thuis ben en al helemaal als ik gewerkt heb die week, maar ik nog steeds in mijn hoofd heb dat ik iedere week iets moet doen met vrienden en ik dit patroon wellicht moet doorbreken om te kunnen genieten van een avond op de bank.
Ik heb zo door de dag heen ook nog wel heel veel energiegevers en vreters, maar ik probeer deze zoveel mogelijk af te wisselen. Ook heb ik gemerkt dat bijna iedere energievreter me achteraf energie geeft. De was doen bijvoorbeeld, daar zie ik altijd enorm tegenop, maar als ik het eenmaal gedaan heb voelt het heel goed. Ook kleine dingen als een leuke outfit uitzoeken en aandoen of een lekker lange douche nemen geven mij al dat kleine beetje energie om een dag goed te beginnen. Zo is er eigenlijk maar weinig in mijn leven momenteel wat echt energie kost en probeer ik de energievreters ook zoveel mogelijk te vermijden.
☀️ ☀️ ☀️
Kim Stikkelbroeck 